Ijsklimmen

Het is koud
Langzaam
Vallen mag niet
Altijd andere touwgroepen
Er valt ijs op je
Dooit wanneer je er klaar voor bent
Eng als het moeilijk wordt

En toch is het elke keer weer fantastisch..

Samen met Dorien en Saskia ging ik voor een week ijsklimmen in de Ecrins. Ons doel was om ontspannen mooie en niet al te lastige watervallen te klimmen. Voor mij was het daarnaast ook een mooi moment om mijn nieuwe gear te testen voor mijn eerstvolgende expeditie naar Alaska. Ik wilde mijn nieuwe winterschoenen, softshellbroek, synthetische overbroek en dikke handschoenen uittesten. Dit was natuurlijk de uitgelezen kans. Ik was vooral benieuwd naar mijn nieuwe Scarpa Phantom 6000 schoenen en het viel me niet tegen. Waar ik met de lichtere Phantom Tech schoenen gauw koude voeten krijg, was het grote 6000 broertje heerlijk warm. Maar ik moet ook zeggen dat de Phantom Tech toch wel echt een stuk lekkerder klimmen, omdat mijn hiel veel beter vast zit. Ik kreeg nog de tip van Line en Wout om te klussen met zooltjes en verdikkingsmaterialen, en daar heb ik nu mijn hoop op gevestigd!

Saskia bovenaan de Lingerie Fine. De sneeuw zorgde wel voor een lekker winters sfeertje.

Het leek ons leuk om met zijn drieën een mooie en lange route te klimmen. Mij leek het wel leuk om de Formes du Chaos te klimmen, een waterval die ik in 2005 al weleens had geklommen als startend ijsklimmer. Ik wist nog dat het gevarieerd klimmen was en een van de mooiste routes in deze gradatie. Het was ook alweer zo lang geleden dat ik het niet erg vond om de route om nogmaals te doen. Ik was helaas ook een beetje vergeten dat ie nogal populair kan worden….

Formes du Chaos in Ceillac. Hier was het nog rustig….

Dit is vrijwel loodrecht ijs, maar door de uitgehakte treden eigenlijk echt niet moeilijk meer.

Formes du Chaos maakt zijn naam waar, want we zaten er met 10 touwgroepen in. Gelukkig viel de hoeveelheid vallend ijs echt mee.

Na een skisessie gingen Saskia en ik voor een waterval in Fournel in de regio. Helaas zat onze geplande waterval l vol met andere touwgroepen dus liepen naar de achterzijde van het dal. Hier was gelukkig “maar” 1 touwgroep boven ons. Het leverde nog heel mooi klimmen op!

Maar het wal alweer begonnen met sneeuwen.

Helaas konden we de laatste dagen van de week niet meer klimmen of skiën omdat er ruim een meter sneeuw was gevallen. We hebben nog wel geprobeerd om bij de skipiste te komen maar ergens halverwege ontstond er een opstopping van auto’s en toen zijn we omgedraaid. Natuurlijk had ik nog wel zin om nog wat dagen aan het ijs te hangen, en ook lonkten de steilere watervallen, maar het is het wat is. Misschien volgend jaar maar eens een langere ijsklimtrip plannen 😉