Seynes en Russan

Het is soms moeilijk kiezen tussen alpinisme en sportklimmen. Mijn expeditie van afgelopen zomer naar Pakistan was een ervaring om nooit meer te vergeten. De ruige bergen, de bijzonder vriendelijke mensen, het afzien in de diepe sneeuw, de topsfeer die we als klimteam hadden en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het maakt allemaal diepe indruk en ik weet zeker dat ik het nooit had willen missen. Maar het plezier van sportklimmen trekt ook altijd aan me. Een week in Zuid-Frankrijk, zoals we afgelopen kerst-vakantie hadden, is voor mij de perfecte vakantie. Je bent op pad met vrienden, klimt mooie routes, lekker weer, de sportieve uitdaging van een moeilijke route… ik kan er geen genoeg van krijgen 🙂

De laatste jaren zijn er vaak geen goede ijsklimcondities hoog in de bergen, en al helemaal niet in de kerstvakantie. De zon in het zuiden roept dan, en dit jaar hadden we Seynes en Russan als bestemming gekozen. Via via had ik al gehoord dat dit mooi gebieden waren, met een aantal mooie tufa’s. Toen we aankwamen in Seynes stelde de aanblik van de rotsen niet teleur. De wanden liggen pal op het zuiden en zijn echte zonvangers. Het was soms in een t-shirt nog steeds te warm!

Seynes is vooral een gebied voor 6e en 7e graads klimmers, maar ook als je het makkelijker of moeilijker zoekt kan je hier ook goed aan de slag. Het is een hele brede wand, opgedeeld in verschillende sectoren. De Nouveau Monde sector is het paradepaardje met een flinke overhang en fotogenieke tufa’s. De andere sectoren zijn ook erg leuk, maar hebben een verticaal, technisch karakter en zijn misschien iets minder speciaal. De behaking is dik in orde.

Russan is ook erg leuk. We zijn hier maar één dagje geweest, omdat het ver rijden was vanaf ons vakantiehuis. Ook dit gebied ligt vol op het zuiden. Er zijn hier honderden routes in alle gradaties, en het is iets beter geschikt voor een gezelschap met uiteenlopend klimniveau. De omgeving is erg mooi door de rivier die beneden in de kloof stroomt. Het is wel verder aanlopen dan Seynes. De wanden zijn ook iets minder indrukwekkend maar dat heeft ook wel weer als voordeel dat het toegankelijker is.

Het nadeel is wel dat in beide gebieden regelmatig auto’s worden opengebroken. Parkeer je auto alleen op plekken waar veel andere auto’s staan en laat geen waardevolle spullen achter.

Het tufa’s knijpen in beide gebieden viel me soms behoorlijk tegen. Dit is echt een specialisme op zich. Ik heb in een tufa 7B en 7B+ gehangen, maar het lukte niet om ze te redpointen. De gele overhangende rots biedt fysiek klimmen en je moet veel lichaamsspanning houden. De routes in de grijze rots zijn vaak verticaal op randjes en dat is veel meer mijn stijl. Het leek me leuk om mijn verzameling 7B’s wat uit te breiden (die sowieso nog erg karig is), en ik verwachtte dat dit me wel een hoop moeite zou kosten. Michiel en ik vonden een 7B, genaamd Si j’etais. Ik hing de setjes in en werkte de passen uit, en Michiel tikte hem daarna gelijk flash in. Dat bood natuurlijk goede motivatie en daarna kon ik redelijk in control de route redpointen. Gradaties blijven subjectief….

Ik probeer het sportklimmen ook als training voor alpinisme te zien. Goed onsight klimmen is dan eigenlijk meer relevant dan redpointen. Voor mij is het belangrijk om allround te kunnen klimmen, van plaat tot overhang, in verschillende rotssoorten en met verschillende klimtechnieken. In Seynes/Russan heb ik maximaal 2 pogingen per route gedaan. Voor de rest probeer ik vooral nieuwe routes op te zoeken waarbij ik nog niet weet hoe ik de bewegingen moet uitvoeren. Mentaal vind ik dit ook het meest uitdagend, omdat je soms wel een verre voorklimval kan maken. In sommige moeilijke routes bevroor ik soms boven de haak en liet ik me vallen. Maar het ging vaak ook wel lekker en ik heb een aantal mooie 6C’s en een paar leuke maar ook onduidelijke 7A’s onsight gedaan.

De week ging natuurlijk weer te snel voorbij en we wilden nog lang niet naar huis. Het sportklimmen smaakte heel erg naar meer, maar de eerstvolgende trip is waarschijnlijk een ijsklimtrip in de Alpen. Waarschijnlijk is de knop zo om, en wil ik na de eerste waterval alleen maar meer koud en steil ijs. Maar voor nu verlang ik terug naar de tufa’s 🙂