‘ De 0 graden grens ligt komende dagen op 3700 meter hoogte. Dat is erg warm. Het zou best kunnen dat we komende week helemaal geen ijs kunnen klimmen.’
Met die woorden begin ik mijn uitleg over de condities aan de deelnemers van de Expeditie Academie aan het begin van onze week. Hoe anders zou het uiteindelijk lopen! We hebben een mooie week gehad, met een propvol programma. En tegen de verwachtingen in hebben we nog heel veel ijs geklommen ook :). Hier een verslagje van de eerste twee dagen op de Têtes de Sainte Marguerite. Onderaan vindt je ook nog foto’s en een filmpje van de overige dagen.
Sinds begin 2019 werk ik als coach voor de derde lichting van de NKBV Expeditie Academie. Ik vind het een hele toffe job! Tijdens dit tweejarige traject begeleid ik de deelnemers in hun ontwikkeling tot expeditieklimmer en ondersteun ik de teamvorming. Uiteraard is het belangrijk dat we met elkaar goede beslissingen maken over risico en veiligheid. Als coach probeer ik te helpen bij het maken van verstandige keuzes. In de praktijk betekent dit veel klimmeters maken en nieuwe ervaringen opdoen. In het terrein lopen we dan vanzelf tegen allerlei interessante beslismomenten aan.
Een gokje wagen
De week begint met het dilemma waar we ondanks de hoge temperaturen nog veilig ijs kunnen klimmen. Al brainstormend hebben Jeffrey, Dennis, Sjoerd, Anniek en ik samen een plan uitgewerkt waarbij we voorzichtig gaan proberen of we nog veilig ijs kunnen vinden op de Têtes de Sainte Marguerite. Deze wand is hoog gelegen en ligt altijd in de schaduw. We weten weinig van de condities en we komen vers uit Nederland, dus het wordt een gokje. We besluiten om ook winterkampeerspullen mee te nemen, zodat we in ieder geval een leuke tijd hebben als het ijsklimmen niet doorgaat. Met niet al te hoge verwachtingen en met goede zin verlaten we ons huis in Mont Dauphin.
Tijdens de aanloop komen we verschillende klimmers tegen die ons vertellen dat de condities heel goed zijn. Langzamerhand worden we steeds optimistischer. We lopen naar de instap van de routes en zien dat er nog prima ijs is. Yes! Het is wat aan de warme kant, maar we zijn overtuigd dat het safe is. Vol goede moed lopen we terug naar onze tentjes in het bos, waar we gaan overnachten. Voor sommigen is dit de eerste keer winterkamperen, en ook dat is een nuttige ervaring met het oog op onze expeditie in 2021.
Sjoerd, Dennis, Jeffrey, Anniek en ik stappen de volgende ochtend de Canaille de Gauche in. Het is een mooie, esthetische gully tot halverwege de wand. De eerste lengte is dun geworden en in het donker is het wel even zoeken waar we het beste naar boven kunnen. Daarna wijst de route zichzelf. Leuke ijspassages worden afgewisseld met eenvoudige stukken sneeuw. Het is bijna jammer als we in het grotje bij het einde van de route zijn. Alles is prima verlopen en we hebben de beklimming op een rustige en leerzame manier kunnen doen.
Na het abseilen lopen we een stukje door naar de Compagnie des Glaces en de Retour aux sources. Ons beslisproces wordt een handje geholpen als we een online bericht vinden van twee dagen geleden dat goede condities aangeeft. Sjoerd, Dennis en ik willen wel voor de 700m lange Compagnie des Glaces gaan. De uitdaging is dan om ruim voor het slechte weer in het dal terug te zijn. DAV Bergwetter belooft ons een heuse Wettersturz in de loop van de middag. We bestuderen de topo en stellen vast dat de afdaling ons in een ander dorp gaat uitbrengen, dan waar onze auto staat. Logistiek is het daarom het meest handig om beneden in het dal te overnachten. Elk nadeel heeft zijn voordeel (vrij naar onze voetbalguru JC) en wij besluiten om dit gezegde eens in de praktijk te brengen door een pizza in het dal te gaan eten en een deel van onze uitrusting naar beneden te sjouwen. Daarentegen tonen Jeffrey en Anniek de ware expeditiementaliteit door nog een nachtje in het bivaktentje door te brengen.
In het donker lopen we de volgende ochtend naar boven. De routebeschrijving geeft ondanks zijn 700m lengte slechts 4 a 5 uur voor de gehele route. Het betekent dat we veel aan lopende zekering zullen moeten klimmen om op tijd boven te zijn. Ons doel is om ieder geval in gidsjestijd de top van de route te halen. Dat is gelijk een mooie training voor de lange noordwanden die we later in het traject willen gaan doen. Bij de instap aangekomen gaan Boris, Anniek en Jeffrey rechtsaf richting hun route en wij sporen naar het begin van onze route. We zullen hun de komende uren niet meer zien.
Het eerste stuk klimmen we zonder touw. Zekeren is onmogelijk en ik heb al lange tijd niet meer in zulke makkelijke en goede firn geklommen. De lijn loopt door een mooie kloof en we winnen snel hoogte. Genieten! Na een paar honderd meter wordt het steiler en pakken we het touw erbij. Voor de eenvoud hebben we in onze driemanstouwgroep alleen een 60m enkeltouw mee en met behulp van een Petzl Micro Traxion kunnen we zo efficient en veilig aan lopende zekering klimmen. Dit maakt de touwhandeling eenvoudig en zorgt ervoor dat we snel kunnen wisselen tussen uitzekeren en lopende zekering.
Er volgen een paar leuke, korte mixed passages. Dennis klimt het mooiste stukje voor: een M4 passage waarbij je echt moet drytoolen. De vaart zit er lekker in en niet veel later staan we onder de 30m waterval. Sjoerd klimt er efficient doorheen. De laatste paar honderd meter gaan door makkelijke sneeuw, maar voor de oefening bijven we aan touw en leggen we zekeringen in de rots. Na 4 uur klimmen staan we op de col. Missie volbracht! De condities waren perfect, maar 700m blijft een lang stuk waar je veel tijd kan verliezen. Het weer is nog prima en we genieten van een heerlijk rustige dag in de bergen.
Nou ja, missie volbracht? We moeten nog 1000m afdalen door heupdiepe sneeuw. Het levert weer eens hilarische taferelen op. De kruip en naar beneden glij tactieken blijken maar weinig effectief en we zitten regelmatig muurvast. Maar aan alles komt een eind en rond de lunch ploffen we neer op het terras in Monetier Les Bains. We proosten op een paar heerlijke dagen en we evalueren onze beklimming van vandaag. Alles liep efficiënt en het was leerzaam. De routes op de Têtes de Sainte Marguerite waren een goede voorbereiding op het langere alpiene werk. Komende dagen zullen we verder trainen op ijs, dry en skien. En dan later in het jaar hopelijk een paar mooie noordwanden…..? Wie weet! Deze dagen waren in ieder geval veelbelovend!
Hieronder foto’s en een filmpje van de rest van de week.
Bas Visscher 